Mario en Peach online

Eindelijk heb ik dan de schema's voor de sjaals van Mario en Peach online gezet.
Zie de volgende links.

Finally the charts for the Mario and Peach scarfs are online.
You can find the charts here:

Mario
Peach



Dit zijn alleen maar de schema's, geen beschrijving. Op het internet zijn verschillende beschrijvingen en filmpjes te vinden, dus volsta ik hier met een paar aanwijzingen.
Ik heb beide punten van de onderste ster tegelijkertijd opgezet door eventjes een klein hulp bolletje te maken. Als je al twee bollen van dezelfde kleur hebt is het hulpbolletje niet nodig en het is natuurlijk ook mogelijk om de twee uiteinden van dezelfde bol te gebruiken.
Wanneer je zoals ik kleuren kunt inbreien op de continentale manier met 2 kleuren in 1 hand, dan is dit dubbel breien eenvoudig. De steken van de voorzijde worden gewoon recht gebreid met de draad die het dichts bij de vingenpunt ligt en de steken van de achterzijde worden op zijn Noors averechts gebreid, waarbij je de naald voor het insteken van de steek onder beide draden doorsteekt. Bij elke kleurwisseling wisselen de draden ook van positie op je vinger.

These are only the charts, no description. There are several descriptions and videos of double knitting on the internet, so here I will only add a few tips.
I casted on both points of the bottom start at the same time. I made little additional balls for this, but you could also use both ends if you have a centre pull ball.
If you know how to knit stranded the continental way, double knitting is quite easy. The stitches of the front side are knitted with the yarn near your fingertip and the stitches on the back side are done with Norwegian purling in which the needletip is going behind both strands of yarn before picking up the stitch. At every color change in the chart the strands of yarn switch position at you indexfinger.

Wie er ook eentje gaat maken, ik ben heel benieuwd hoe ze er uit gaan zien.

To whom who will make one too, I would like to see your version.

Funny feet

Net toen mijn jongste een dagje ziek thuis was werden er op Ravelry testbreisters gezocht voor een nieuw sokken patroon. Mijn dochtertje zag sokken met gezichtjes erop wel zitten dus ben ik aan het testen geslagen met het volgende resultaat:



Onder de voetjes zitten anti slip dingetjes van regia, zodat ze er veilig mee door het huis kan rennen.
't Garen is het sokken garen van de Lidl in de beige variant, het gekleurde gedeelte is door ons zelf geverfd met levensmiddelen kleurstof.
Al met al een vrolijk paar sokjes.

Kattenlappen

Langzamerhand ben ik mijn collectie oude Ariadnes aan het uitbreiden. Voor wie niet weet wat Ariadne is een kleine toelichting. Ariadne is een tijdschrift vanaf de jaren '60 (of misschien nog wel eerder) met daarin allerlei handwerktechnieken. Breien, haken, kantklossen, frivolité, naaien en noem het verder maar op. Wat ik persoonlijk zo leuk vind aan het blad dat het vol stond met kleine ideetjes tussen alle wat grotere projecten. Tegenwoordig is het blad overgegaan in Ariadne at Home, met daarin toch beduidend minder zelfmaak ideetjes.

Uit de Ariadne van augustus 1980 haalde ik het patroon voor een paar leuke pannelappen.

De eerste heb ik gemaakt met een gerakt bolletje dikkere katoen met een kleurverloop erin.



Dit was niet helemaal conform het patroon, maar met een beetje aanpassen lukte het prima.

De tweede haakte ik met dunner katoen met dubbele draad. Door één voor één de kleur te vervangen onstond er ook een aardig kleurverloop.



Deze hangt op de kop, maar schijnt er geen last van te hebben. Samen is het wel een guitig stel in de keuken.

Zylphia Cowl

Op Ravelry is een groep waar ontwerpers testbreisters voor hun nieuwste ontwerpen kunnen vragen. Zo af en toe zit er een ontwerp bij wat mij aanspreekt, zoals in het verleden de Texel Mittens.

Onlangs stond er een leuke cowl op en laat ik daar nou net nog een leuk garentje voor hebben liggen (Colinette Jitterbug). Het ontwerp is van Stephannie Tallent. Een leuke cowl met een voor mij nieuw steekpatroontje erin, Honeybee lace.

Mijn proeflapje bleek de juiste breedte en bijna de juiste hoogte te hebben, dus ik ben gewoon op de voorgeschreven naalden van start gegaan.

Na een paar avondjes breien en een hele avond mazend afkanten kon ze geblockt worden.



Na het Eucelan badje bleek de cowl iets gegroeid, maar dat is geen probleem.



Resultaat: een leuke cowl voor de komende lente.

Annis

Een paar weken geleden was er weer de jaarlijkse Handwerkbeurs in Zwolle en zoals gebruikelijk wilde ik er weer met de trein naar toe.
Het fijne van de trein is dat je lekker iets anders kunt doen terwijl je bijna 'vanzelf' op je bestemming aankomt. Ik had dus een boek bij me en een breiwerkje.
Nu had ik een paar dagen voor de beurs enkel mijn Peace op de pennen staan en dat is nou niet echt een werkje voor op een krap treinbankje. Dus er moetst een nieuw werkje komen voor onderweg.

Annis had ik al een tijdje bij mijn favorieten staan en uit de projecten op Ravelry bleek dat 70 gram Wollmeise net genoeg zou zijn voor dit leuke sjaaltje. En laat ik nou nog 68 gram over hebben van de Doornroosje van de Peach sjaal. Als ik dan de nupps door kralen vervang zou het net genoeg moeten kunnen zijn (hoop ik).



De twee avonden voor de beurs snel het deel met de kralen afgerond, want kralen en trein leken me ook niet zo'n fijne combinatie. En zo heb ik in de trein heerlijk kunnen breien aan het recht toe recht aan gedeelte. En twee dagen later was zij alweer af, een lekker vlot breiwerkje. En 68 gram bleek inderdaad net genoeg, er was nog een paar meter over.



Op de foto ligt Annis nog vastgeprikt, een actie foto moet nog volgen. Wie weet tijdens de volgende beurs, de brei en haak dagen in Nieuwegein. Wat zal ik daarvoor eens op de pennen zetten?

En hoe gaat het met 'Peace'

Bijna 2 jaar geleden blogde ik het eerste over Peace, een kooptrui van Dale of Norway.
Van foto's die iemand op Ravelry had gemaakt van deze trui maakte ik het patroon en een zoektocht naar geschikt dun garen begon.
Dit leidde tot enkele proeflapjes en na 3 verschillende keuzes kwam er een uiteindelijke wolkeuze.
Het werd Malabrigo Merino Lace, te breien op naalden van 2.25 mm dikte.
Langzaam vordert de trui, wie weet kan ik hem volgend winter aan.

Peach

De Mario sjaal heeft een zusje.

Toen mijn kleine mop de sjaal van haar broer zag wilde zij er ook eentje. Maar dan natuurlijk wel in een meisjeskleur en met de meiden uit de Mario spellen erop.
Het idee voor de Peach sjaal was geboren. Op de sjaal heeft Peach gezelschap van Toadette en Birdo.



Verder is zij hetzelfde als haar broer, ook met sterren aan de uiteinden.



Het roze garen is Wollmeise Doornroosje, een erg mooie mix van rood en roze. De contrastkleur is neutrale sokkenwol van de Lidl. Bijna heiligschennis om dit samen met Wollmeise te gebruiken, maar in mijn voorraad was het het enige wat er goed bij pastte.



De kleine meid is erg blij met haar sjaal en zag kans hem na 3 dagen gebruik al kwijt te zijn. Gelukkig is de sjaal weer teruggevonden.

Eindelijk af

Nou ja, eigenlijk is hij al een tijdje af, maar hij heeft lang op de afwerking moeten wachten. En toen ook nog lang op de foto. Zonde, want het blijkt een heerlijk vest te zijn geworden, die ik al met veel plezier gedragen heb.

En waar gaat het dan over? Over de Kauni natuurlijk! Oh, had ik daar in al die tijd nog nooit over geblogd? Een kleine historie dan maar.

Drie jaar geleden kocht ik op de handwerkbeurs in Zwolle 3 bollen Kauni regenboog garen voor een trui of vest voor mijzelf. Eenmaal thuis besloot ik dat ik het tegen elkaar in breien van twee bollen regenboog wat te druk van kleur vond en bestelde ik er 2 bollen zwart bij voor de contrast kleur. Dus was er 1 bol Kauni over en daar zette ik een Clapotis mee op.
Na ongeweer drie kwart van de bol bleek er een knoop in te zitten. Dat is op zich niet zo erg, maar het kleurverloop liep hierbij niet door. Snel 1 van de andere 2 bollen gepakt om verder te kunnen en wat bleek toen, 1 bol was toch net even anders. In de regenboog van die bol zat geen blauw maar iets bruin/zwartigs. Had ik dus weer garen te weinig voor mijn trui of vest.
De clapotis werd wel heel mooi en lekker warm.





Afijn, er was onder tussen alweer een jaar voorbij, dus op de beurs in Zwolle kocht ik een nieuwe bol Kauni. Deze keer extra goed lettend op de kleurcode en voor de zekerheid ook maar even in de bol zelf gekeken. Ik kon weer verder.

Ik besloot dat ik een vest wilde maken en liet me onder andere inspireren door haar vest. Ik wilde alleen geen raglan, maar wilde een seamless set-in sleeve proberen. Of wel een normaal armsgat en mouwkop, maar wel alles naadloos gebreid.
Gelukkig kon ik beginnen met een flink stuk lijf, kon ik er nog even over nadenken hoe ik de schouders ging doen.

De kleuren deden het in ieder geval erg leuk.



Met behulp van verschillende bronnen, onder andere de boeken van Elisabeth Zimmermann, had ik in een Excel sheet het schema voor de schouders opgezet. Eerst nog twee mouwen tegelijk gebreid. Aan 1 stuk, zodat de kleuren mooi gelijk bleven en ik niet twee keer hele einden garen eruit hoefde te halen om het verloop van het lijfdeel aan te houden. Nadat de mouwen gestikt en doorgeknipt waren konden ze met de body verbonden worden. Het rekensommetje bleek aardig goed te werken, zodat ik na al het breien met een klein naadje op de schouder over bleef (en natuurlijk nog de naad in de mouwen).



Omdat een gebreid beleg me wat dik leek, heb ik een stukje elastisch satijnband over de naden gezet. De schouder is best goed geslaagd, al zeg ik het zelf.



Afgerond met de bies en de knopen aangezet. Over die laatste ben ik niet zo tevreden, wellicht ga ik nog op zoek naar zwarte knopen. Maar voorlopig kan ik hem aan.

Warme handen

Oei oei, wat loop ik weer achter met mijn blog. Hoogste tijd voor een update van alle gemaakte dingen.
Als eerste maar de gebreide handschoenen. Deze keer niet voor de kids, maar voor hubbie en mij.

Via ravelry heb ik de Texel Gloves getest voor Fingertips.
Een heel leuk patroon om te maken.



Voor mijn hubbie heb ik handschoenwanten gemaakt voor tijdens het foto's maken.
Het zijn de texting mittens uit de SpinOff van herfst 2010.



Het lijken gewone wanten, maar zijn op de boord na helemaal dubbel. Door een opening op handpalm en duim kunnen de bovenzijde van de want en de duim weggeklapt worden, wat het bedienen van het fototoestel een stuk handiger maakt.



Nu nog er aan denken ze mee te nemen als we weer foto's in de sneeuw gaan maken.